Οι ξένες δυνάμεις, με πρώτους τους Άγγλους, κατάφεραν τελικά να επιβάλουν τους δικούς τους ανθρώπους στην εξουσία, ρίχνοντας πολύ χρήμα, ποντάροντας όμως και στα δικά μας ελαττώματα (φιλοχρηματία, ζηλοφθονία, μοιρολατρία, ραγιαδισμός, κλπ... τα γνωστά).
Ουσιαστικά το κράτος που έχουμε δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μοντέρνα έκδοση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
(ααα, και ένα άλλο «κλισέ» του βιβλίου είναι που μιλάει συνέχεια για «Τούρκους» αντί για Οθωμανούς).
Ζούμε σε ένα «μικρο-οθωμανικό» καθεστώς.
Για τον Καποδίστρια κάποιοι λένε πως οι Άγγλοι πλήρωσαν χρήμα για την εξόντωσή του.
Δε νομίζω πως η εξάρτηση από τις Μεγάλες Δυνάμεις ήταν (και είναι) «μοιραία». Έχει να κάνει με τα συμφέροντα της ντόπιας εξουσίας, αλλά και με την πολιτική αντίληψη του λαού μας. Τη λάθος πολιτική αντίληψη, κατ' εμέ. Παράδειγμα, είχε πει ένα πρωτοπαλίκαρο, ή κάτι τέτοιο, στον Κολοκοτρώνη «να κατέβουν κάτω και να τους κόψουν όλους αυτούς», τους Φαναριώτες κλπ. Και ο Κολοκοτρώνης είπε «όχι». Ακόμη και ο Κολοκοτρώνης δεν καταλάβαινε πως αυτοί ήταν μεγαλύτερος εχθρός από τους Οθωμανούς.
Γιατί και αυτός πήγαινε πρώτα με το θρησκευτικό-εθνικό κριτήριο, αντί να πηγαίνει με το κοινωνικό.
Μην ξεχνάμε, πως στο λεγόμενο «εμφύλιο» οι Άγγλοι είχαν φτάσει στο αμήν, και λόγω αδυναμίας μας πασσάρανε στους Αμερικανούς. Και αν σκεφτούμε πόσο μικρές ήταν οι δυνάμεις του ΚΚΕ, καταλαβαίνουμε πόσο αδύναμη είναι η ξένη επικυριαρχία. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρει αντίσταση στο εσωτερικό. Έλα όμως που δεν βρίσκει.
Είδαμε τι έγινε με τα μνημόνια, που τρέξαμε να δηλώσουμε υποταγή ελπίζοντας πως έτσι θα σωθούμε, θα είμαστε στην ίδια ομάδα με τους ισχυρούς, θα φάμε λίγο ξύλο και μετά θα μας αφήσουν, κλπ.
Ο ραγιαδισμός που λέγαμε
.
Κάπως έτσι τα βλέπω εγώ.